Jaka jest różnica między odpustem zupełnym a cząstkowym?

​

Kodeks Prawa Kanonicznego rozróżnia odpusty na zupełne i cząstkowe. Spróbujemy w czasie dzisiejszej katechezy wyjaśnić na czym polega różnica między odpustem zupełnym a cząstkowym? Z poprzednich katechez wiemy, że odpust to darowanie kary doczesnej należnej nam za popełnione grzechy, odpuszczone już co do winy w sakramencie pokuty. To darowanie może być całościowe, czyli Pan Bóg, przez łaskę odpustu, daruje nam wszystkie kary doczesne za popełnione grzechy (odpust zupełny), albo częściowe, w jakiejś trudnej dla nas do określenia części, Bóg daruje nam karę (odpust cząstkowy).

W starszych modlitewnikach, wydanych przed rokiem 1967, możemy spotykać przypisy, które określają ile dniodpustu można zyskać za odmówienie danej modlitwy czy litanii (np. 300 dni). Te określenia czasowe wzbudzały wiele kontrowersji i powodowały wiele pytań: np. czy te liczby oznaczały skrócenia czyśćca o tyle dni? Jak to rozumieć, skoro w czyśćcu nie ma czasu? Tę kwestię unormowała wydana w 1967 rokuKonstytucja apostolska Pawła VI

Indulgentiarumdoctrina.W dokumencie tym papież zniósł podawanie „dni” i „lat” przy odpustach cząstkowych. Podkreślił, że wartość odpustu zna tylko Bóg, i że bardziej liczy się duch modlitwy i skruchy niż mechaniczne zbieranie „punktów za odmówioną modlitwę”.Paweł VI mówi, że po spełnieniu określonego dobrego czynu, z którym Kościół wiąże określone łaski, wierny dostępuje odpuszczenia takiej kary, na jaką zasługuje wartość spełnionego przez niego dobrego czynu i w zależności od tego, jakim odpustem cząstkowym obdarzył Kościół określoną czynność, której spełnienia podjął się człowiek. Im bardziej ktoś wykonuje dany czyn z wiarą, miłością, pokorą, szczerym sercem, tym większą duchową korzyść odnosi.

To nie działa w sposób mechaniczny – nie liczy się „ile razy” coś człowiek zrobił, ale z jaką intencją i z jaką miłością. Dlatego Kościół nie przypisuje już liczbowych wartości (np. 300 dni), bo tylko Bóg zna serce człowieka i rzeczywistą wartość czynu. Naukę o odpustach cząstkowych można podsumować w czterech prostych zasadach:

• Odpust cząstkowy nie jest automatyczny – jego skuteczność zależy od duchowej postawy człowieka.

• Czyny, z którymi Kościół łączy odpusty, mają realną duchową wartość – ale na miaręmiłości, z jakią są spełniane.

• Kościół nie „sprzedaje” odpustów, ale daje wiernym szansę uczestniczenia w łaskach Chrystusa, jeśli czynią dobro z pokorą i miłością.

• Najważniejsze jest szczere nawrócenie i życie w łasce, a odpusty są pomocą – nie celemsamym w sobie.